• 35 yıl önceki dünya tercihlerine göre, nükleer santraller, henüz sorunları bilinmediği ve yaşanmadığı için, kabul edilen ve bütün ülkelerin peşinde koştukları bir enerji kaynağı idi. Oysa bugün Türkiye hariç, tüm dünya nükleer enerjiden kaçıyor.
• 1970'lerde resmi kurumlarca yapılan bütün enerji arz/ talep senaryoları, en az 2-3 katı hatalı ve abartılı hazırlanmıştır. Bunlara dayandırılarak ortaya atılan, nükleer santrallerin 'tek ve zorunlu' tercih olması, teknik veya ekonomik olarak değil, sadece birilerinin çıkarlarına göre 'siyasi' bir karardır.
• Su ve linyit kaynaklarımızın, ancak %30'unu kullandık. Ayrıca, tüm dünyada kullanılmaya başlanan, güneş, rüzgar, jeotermal, küçük su potansiyelleri, biomas gibi enerji kaynaklan henüz değerlendirilmemiştir.
• Ülkemizde nükleer santral kurulması planlanan 1960'lı yılların ortalarında, henüz hiçbir kuruluş; rüzgar türbinlerinin, güneş pillerinin, küçük hidroelektrik santrallerin, gel-git santrallerin, jeotermal-doğal gaz santrallerinin, enerji verimliliğinin, enerjinin etkin ve doğru kullanımın, enerji tasarrufunun adını telaffuz bile etmemişti. Oysa, o gün hiç planlamalarda olmayan ama, bugün ise neredeyse, Türkiye'nin elektriğinin yansını karşılayacak kadar doğal gaz anlaşmaları yapılmış durumdadır:
• Ülkemizde nükleer santraller için yeterli uranyumun bulunduğu öne sürülmektedir. Oysa, yaklaşık 9000 ton civarında çok zengin olmayan ve yurtdışında zenginleştirilmesi zorunlu olan bir uranyum rezervimiz var Bu da, 1000 Mw'lık bir nükleer santralın, ancak 20 yıllık ihtiyacını karşılamaya yetebilir. Sonuç olarak yakıt ve teknoloji olarak dışa bağımlılığımız devam edecektir.
• Resmi rakamlara göre bile; % 18-20 oranında olan elektrik üretim ağıtım ve iletim sistemlerimizdeki kayıp ve kaçaklar, OECD ortalamasının 3 katıdır. İletim ve dağıtım hatlarında yapılacak ciddi iyileştirmelerle, trafo ve enerji üretim santrallerimizdeki birtakım teknolojik yeniliklerle, en az ülke üretim kapasitemizin 1/4'ünü, yani 4-5 adet Akkuyu Nükleer Santrali'nin üreteceği elektriği sağlamış olacağız.
• TÜSİAD'ın 1994 yılında hazırlattırdığı 'Türkiye'nin Enenji Raporu'na göre; Türkiye, her ürettiği ürün için, aynı ürünü üreten OECD ülkelerinden tam 2.5 kat daha fazla enerji kullanıyor. Ve yine aynı rapora göre Ülkemiz, basit, az maliyetli acil iyileştirmelerle ve bazı eski üretim teknolojilerinin modemizasyonuyla, kullandığı enerjinin %46'sını tasarruf edebilir. Kısaca delik ve kaçağı olan bir havuzu onarmak yerine, musluk satabilmek için, daha fazla muslukla doldurmayı öneriyor nükleer lobiler. Yeni bir santral yatırımı yapmadan, 6-8 adet Akkuyu Nükleer Santrali'ne eş değer bir tasarruf potansiyelimiz mevcuttur 
• Sadece Avrupa'da ve ABD'de uygulandığı gibi, şu an evlerimizde, iş yerlerimizde kullandığımız ampulleri, 5 kat daha az enerji tüketerek aynı aydınlatmayı sağlayan, yeni verimli kompakt ampullerle değiştirmemiz durumunda, en az 2 adet Akkuyu Nükleer Santral yatırımının sağlayacağı elektriği tasarruf edebileceğiz.
• 2010 yılında, ihtiyacımız olacağı söylenen ve kurulması planlanan 60 000 MW'lık gücün, yalnızca %2'sini sağlayacak olan Akkuyu Nükleer Santrali'nin, enerji açığımızı nasıl karşılayacağını ve 'tek' çözüm olabildiğini anlamak zaten mümkün değildir.
• Doğru enerji kaynağını, doğru zamanda, doğru biçimde, doğru yerde ve doğru miktarda kullanmak önemlidir. Türkiye, 2000. yıllara girerken; sanayileşme politikalarını ve dolayısıyla sanayileşme tercihlerine göre belirlenen enerji planlamalarını, eski teknolojilere, fosil yakıtlara göre değil, daha verimli, temiz ve çevreyle uyumlu teknolojilere göre yeniden düzenlemelidir. Çünkü 'yeni'nin planlaması,'eski' ye göre yapılamaz.

• Askeri, Ulusal Güvenlik Stratejileri Açısından Uygun Bir Bölge Değildir: 1970'li yılların konjoktürüne göre, önce Marmara ve Karadeniz Bölgelerinde kurulması düşünülen santral, Milli Güvenlik Konseyi'nden gelen itirazlar üzerine, Sovyetler Birliği 'tehlikesi' nedeniyle Güney'e kaydırılmış ve Akkuyu seçilmiştir. Ancak, konjonktür artık değişmiş ve 'tehdit bölgesi','tehlikeli komşular' Akkuyu'ya daha yakın durumundadır.
• Yer, Zemin ve Deprem Etütlerine Göre En Uygun Bölge Değildir: 25 yıl önceki teknolojik olanaklara ve bilgilere göre etütleri yapılarak onaylanan yer lisansının bugün için geçersiz olduğu ortadadır. Akkuyu'ya1976 yılında yer lisansı onayı veren üç kişiden biri olan Nükleer Mühendis Prof. Dr. Tolga Yarman, bugün bu lisansın artık geçersiz olduğunu beyan etmiştir.
• Olası Bir Kazada Etkilenecek ve Tahliye Edilecek Nüfus Yoğunluğu Az Bir Bölge Değildir: 25 yıl önce, kimse bu bölgenin bir turizm bölgesi olacağını, hem de yılda ülkemize 10 milyar dolar turizm girdisi sağlayacağını öngörememişti. Giderek turizmin Akdeniz'de, Antalya ve Mersin kıyılan arasında attmasıyla, özellikle yazın, nüfus yoğunluğu milyonlarca kişiye ulaşmaktadır Daha önce çok iyi hesaplanmamış olan, nüfus yoğunluğu konusunun yanı sıra, en ufak 'gerçek' bir kazadan veya dış kaynaklı olarak çıkartılmış bir kaza 'söylentisinden', bölgede giderek artan turizm potansiyeli, narenciyecilik, sebzecilik gibi tarımsal faaliyetler de büyük zarar görecektir.
• Nükleer Santrallerin İhtiyacı Olan Soğutma Suyu İçin Uygun Bir Bölge Değildir: Akdeniz'in insanları gibi denizi de sıcaktır. Bu nedenle burada kurulacak santralın 'termodinamik verimi' Nükleer Mühendis Prof. Dr Tolga Yarman'ın da sıkça dile getirdiği gibi düşük olacaktır. Hiçbir Akdeniz ülkesinde, aynı enlemde ve deniz sıcaklığında nükleer santral kurulmamıştır.
• ÇED Raponı Hazırlanmamış ve Uluslararası Mevzuatlar dikkate alınmamıştır.

Ülkemizin gelecek kuşaklarını da, ciddi ipotek altına alacak olan Nükleer enerji serüveninin karan; yöre halkını, bilim çevrelerini, meslek ve kitle örgütlerini, sivil toplum kuruluşlarını dışlayarak, bir avuç siyasetçi ve bürokrat tarafından, kapalı kapılar arkasında alınamayacak kadar yaşamsaldır. Bizler dünyayı ve ülkemizi, nükleer lobilerin tehlikeli oyunlarına teslim etmeyecek kadar çok seviyoruz. Akkuyu'da ve Türkiye'nin herhangi bir yerinde nükleer santral istemiyoruz. Bunu engellemek için sonuna kadar mücadele edeceğimizi bildiriyoruz.